De aannemer en de opdrachtgever hadden al in goed overleg besloten het werk tussentijds te beëindigen, waarbij de aannemer € 6.000 had betaald als tegemoetkoming in de kosten voor een nieuwe aanbesteding van de werkzaamheden.
De kwestie over de uitleg van de bestekposten bleef wel onderdeel van het geschil tussen partijen en werd dan ook aan arbiter voorgelegd. De aannemer claimde ruim € 90.000 meerwerk omdat hij stelde dat de werkzaamheden die hij had moeten uitvoeren niet inbegrepen waren in de bewuste drie bestekposten.
De arbiter heeft in het vonnis helder uiteengezet hoe de uitleg van het bestek in dit geval tot stand zal moeten komen. Volgens arbiter komt aan de normaal gangbare taalkundige betekenis van de bewoordingen in het bestek een vergaand gewicht toe.
Dat geldt te meer nu de overeenkomst voortkomt uit een aanbesteding omdat de aannemer als inschrijver wel vragen heeft kunnen stellen tijdens de aanbesteding, maar niet heeft kunnen onderhandelen.
Het gaat volgens arbiter echter te ver om alleen te kijken naar de zuivere taalkundige uitleg van de woorden uit de bepalingen van het bestek. Partijen hebben immers de UAV 1989 op de overeenkomst van toepassing verklaard en in par. 2 lid 4 is bepaald dat tegenstrijdigheden in het bestek ten nadele van de opdrachtgever worden uitgelegd. Er is met andere woorden sprake van een geobjectiveerde Haviltexnorm.
De uitleg die arbiter aan de bestekposten met gebruikmaking van deze uitlegmethode heeft gegeven, zijn op meerdere punten ten gunste van de aannemer. Echter het heeft de aannemer spijtig genoeg weinig goeds gebracht omdat het gevorderde door hem onvoldoende is onderbouwd, onvoldoende inzichtelijk en/of onvoldoende aannemelijk is gemaakt.