Uit de rechtspraak volgt dat in het overgrote merendeel van de gevallen de inschrijver aan het kortste eind trekt. Rechters geven als standaard overweging dat enige mate van subjectiviteit inherent is aan de beoordeling van kwalitatieve criteria. De deskundige beoordelaars aan de zijde van opdrachtgevers moeten de nodige vrijheid worden gegund en de rechter heeft slechts een beperkte toetsingsvrijheid wanneer het aankomt op de beoordeling van een kwalitatief gunningscriterium.
Maar soms lukt het wel, zoals in een recente uitspraak van de rechtbank Rotterdam van 27 september 2017, ECLI:NL:RBROT:2017:7504 http://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBROT:2017:7504 [1] De aanbestedende dienst beoordeelde een kwalitatief gunningscriterium op basis van een eis die niet in de aanbestedingsstukken staat, en dat is niet toegestaan. En de aanbestedende dienst mag bij de beoordeling van een gunningscriterium ook geen gegevens uit andere delen van de inschrijving “inlezen”. De rechter oordeelde dat er een herbeoordeling moest plaats vinden.